FEDIAF دستورالعملهای لازم برای مواد مغذی و مورد نیاز سگ و گربه را ارائه داده است. این دستورالعملها حداکثر میزان مجاز و استاندارد ماده مغذی در غذای کامل حیوانات خانگی است که بر اساس دادههای علمی، با عوارض جانبی در سگها و گربههای سالم ارتباط نداشته است.
سطح بیش از حد تغذیهای ممکن است هنوز بی خطر باشد، با این حال، هیچ اطلاعات علمی در حال حاضر به صورت قطعی برای FEDIAF شناخته شده نیست.
تا زمانی که اطلاعات علمی بیشتری در دسترس نباشد، FEDIAF توصیه میکند که غذاهای حیوانات خانگی تجاری نباید از دوز استاندارد اعلام شده بیشتر باشند. پروتئینها، چربیها،کربوهیدراتها، مواد معدنی، ویتامینها و آب از جمله مواد مغذی ضروری در رژیم غذایی سگ و گربه به شمار میروند.
سن، نژاد، اندازه، میزان فعالیت، وضعیت زندگی و سوابق بیماری از جمله عواملی هستند که میتواند بر نوع، میزان و ترکیب مواد مغذی مصرفی حیوان خانگی موثر باشند.
پروتئینها:
پروتئینها از واحدهای ساختمانی به نام اسیدهای آمینه ساخته شدهاند و به عنوان عناصر سازنده در ماهیچهها، اندامها، استخوان، خون، سیستم ایمنی، مو و ناخن موجودات زنده عمل میکنند و هنگام هضم در بدن حیوان میتوانند موجب تولید انرژی شوند.
همچنین در عملکردهای حیاتی بدن به عنوان مثال آنزیمها، هورمونها و آنتی بادیها نقش اساسی دارند و منابع انرژی منحصر به فردی هستند زیرا حاوی نیتروژناند که میتوانند برای تبدیل اسیدهای آمینه به یکدیگر یا سنتز مولکولهای غیرپروتئینی دیگر مانند اسیدهای نوکلئیک استفاده شوند (نیتروژن مازاد آزاد شده از فرآیند پروتئین باید از بین برود تا از سمیت آن جلوگیری شود).
اسیدهای آمینه به دو گروه اسیدهای آمینه ضروری و غیرضروری تقسیم میشوند. اسیدهای آمینه ضروری، برخلاف اسیدهای آمینه غیرضروری نمیتوانند در بدن سنتز شوند و باید از طریق خوراک تامین شوند. انسان، سگ و گربه به ترتیب به 9 ، 10 و 11 اسید آمینه ضروری در رژیم غذایی خود نیاز دارند (جدول 1). سطح اسیدهای آمینه مورد نیاز بسته به مرحله زندگی و نوع حیوانات متفاوت است.
جدول1. اسیدهای آمینه ضروری و غیرضروری سگ و گربه
پروتئین در رژیم غذایی همه حیوانات خانگی از جمله سگ و گربه مورد نیاز است. میتوان از مواد اولیه مختلف با منشا حیوانی و گیاهی مثل مرغ، گوشت گاو، گوشت خوک، ماهی، تخم مرغ، ذرت، برنج و سویا جهت تامین اسیدهای آمینه ضروری حیوان خانگی استفاده کرد.
پروتئینهای حیوانی به طور کلی قابلیت هضم بیشتری نسبت به پروتئینهای گیاهی دارند. با این حال این همیشه صادق نخواهد بود. به عنوان مثال، گلوتن ذرت میتواند قابلیت دسترسی بهتری نسبت به گوشت بره داشته باشد. ماهی، کازئین و تخم مرغ پروتئینهای حیوانی هستند که اغلب بالاترین قابلیت هضم را دارند.
حیوانات خانگی آبستن و شیرده نیز برای تامین احتیاجات بدن خود به پروتئین بیشتری نیاز دارند. با افزایش سن حیوانات خانگی نیاز به پروتئین کم میشود اما نباید به آن بی توجه بود.
اگر سطوح پروتئین مصرفی بالاتر از نیاز بدن حیوان باشد، مازاد آن از طریق ادرار دفع میشود. با این حال ممکن است مصرف زیاد پروتئین برای طولانی مدت سبب ذخیره چربی گردد. در حیوانات خانگی که دارای مشکلات مربوط به کلیه یا کبد میباشند مصرف بیش از حد پروتئین میتواند حجم کاری این اندامها را افزایش داده و تعادل مواد مغذی را بهم بزند، در نتیجه موجب تشدید بیماری شود. جدول (2) حداقل میزان پروتئین مورد نیاز در رژیم غذایی سگها و گربهها را نشان میدهد.
کمبود پروتئین در حیوانات خانگی میتواند موجب تحلیل عضلانی، مشکلات پوست، مو و ناخن، افزایش احتمال شکستگی استخوان، خطر ایجاد عفونت و بیماری، اختلالات تولید مثلی و کاهش تولید شیر در حیوان خانگی شود.
جدول2. حداقل پروتئین مورد نیاز سگها و گربهها